مدح و وفات حضرت ام البنین سلام‌الله‌علیها
روشـــنـــاتــر ز آب اُمّ بـنــیـن بـــانـــوی آفــتـــاب اُمّ بــنــیـن انــتــخـــاب ابـــوتـــرابــی تـو افــتــخــار بــنــی کــلابـی تــو خـانـه‌دار عـلـی پـس از زهـرا بـی‌قـرار عـلـی پـس از زهــرا خــانـه‌ات خــانــۀ ولایـت بـود هـمـسـریِ عــلـی بـرایـت بـود چـقـَدَر خـوب بـخـت تو وا شد زنـدگـانــی تـو چـه زیـبــا شـد قـلب و جـانت شده به نام عـلی که شـده شـوهـرت امـام عـلـی بـا حـضــورت بــهــار آوردی عـطـر زیــبـــای یـــار آوردی آمــدی بـــوی فــاطــمـــه آمــد خــنــده روی لـب هــمــه آمــد تـو بـرای هـمـه عـزیـز شــدی پـیش زیـنب ولـی کـنـیـز شدی آسـمـان هـسـتـی و قـمـر داری درّ و گوهر به روی سر داری در حـیـا و شـرف قَـدَر هـستی مــادر چـار تـا پـسـر هــسـتـی بــه تـــو و مـــادری‌ت ایــوالله مـادرِ مـهـربـانِ « عــبــدالله » دلت از عـرش هـم فـراتـر بود جعفرت؛ در حماسه محشر بود دامنت مـهـد زهـد و ایمان بود اثـر پـاکی تو «عـثـمان » بـود به به از این یقـین و اخلاصت همه عـالـم فـدای « عـبـاست» عصمت بی‌نظیر تو عشق است شوکت شرزه شیر تو عشق است دانـشِ مـکـتـبـت دلـیــری بـود خـانه‌ات کهـکـشان شیـری بود پـسـرانـت اگـر چـه یـل بـودنـد بـه وفــا و ادب مــثــل بــودنـد درس مـردی تو یـادشـان دادی از خودت عشق را نشان دادی کـربـلا شـور جـلـوه‌گـاه ت بود نــوبـت جــلــوۀ ســپــاه ت بـود ادبـت بــود رو سـپـیـدت کــرد تـا ابـد مــادر شـهـیــدت کــرد شرف و شمس حق نگینت کو؟ آی ام الـبـنـیـن؛ بـنـیـنـت کــو؟ |